Dit is het magazine van uw krant. U kan steeds terugkeren naar de krant, om 7 dagen op 7 het meest recente nieuws te lezen, het nieuws van vandaag. Maar u kan ook even genieten van de vele reportages in dit magazine. We hebben het uitgebreid over uw vrije tijd en bieden een hele reeks toffe evenementen aan, deze maand. We wandelen met u door de natuur, vlakbij en tonen wat u er kan zien. We gaan voor u op reis en tonen daar wat u kan en moet doen. Maar we hebben het ook over die mooie zaken dichtbij die u beslist moet genieten. In de tuin gaan we ploegen, zaaien, planten en oogsten, en genieten van bloemen, van heesters en bomen. Met al wat de moestuin en de fruittuin te bieden hebben zorgen we telkens weer voor een lekkere maaltijd en voor de nodige vitamines in de rest van het jaar. We kunnen moeilijk voorbij gaan aan de nieuwste trends in de mode en techno. We tonen u de nieuwste wagens, de meest gekke dingen en mensen. Vooral brengen we u elke maand weer onze eigenzinnige kijk op de wereld rondom ons en evident ook die van de persoon die we interviewen.

 

  Klik hier door naar uw bladzijde:

_MAGAZINE
__•Magazine
__•Draaiboek
__•Camino C


_HET NIEUWS UIT UW PROVINCIE
__•West-Vlaanderen
__•Oost-Vlaanderen
__•Antwerpen
__•Limburg
__•Vlaams-Brabant & Brussel


_HET NIEUWS UIT VLAANDEREN
__•7op7

CAMINO C

Het is half maart, hoog tijd om de mouwen op te stroppen en in de moestuin aan de slag te gaan. Als het wat zonnig is, zoals de afgelopen dagen, komt het er - volgens mij - vooral op neer jezelf te overtuigen om niet naar de tuin te gaan, maar lui achterover in de zetel op tv naar Nokere Koerse te kijken. En dat iedereen rondom al van uren vooraf zegt dat Bouhanni gaat winnen, daar heb je geen oren naar.

Het tuinplan is toch al klaar. Ik weet wat waar moet en zal komen en wat er na wat zou moeten komen. De moestuin werd vorig jaar al opnieuw omheind en tot een rechthoek gemaakt. Vorig weekend nog werd ze helemaal omgespit en nu moet enkel nog de hark bovengehaald worden. «Het zaaibed gereed maken,» heet dat. Hier in de polders, met tuinbouwers naast de deur, die al eens spillen, heeft de grond niet veel bemesting nodig. Wat ze nodig heeft, daar zorgen de neerhofdieren wel voor. Je laat die wat rondhuppelen en ze zorgen voor de bemesting. Dat hark je er door en klaar is kees. Wij lieten de kippen Pouline, Poulette, Jaqueline, Josefine, Bertha en hun haan Knudde, samen met ons hangbuikvarken Louise eens uitgebreid scharrelen en wroeten in de moestuin. Tegen het einde van de dag regende het pijpenstelen en drongen die meststoffen langzaam mee de bodem in. Ideaal. Als bij wonder bleven de rabarber en snijbiet na de doortocht van de kudde overeind. De beide hadden trouwens al de winter overleefd.

De dieren hadden de meeste slakken en wormen verorberd. Er was bemest en de aarde werd omgespit. Nu harken en het onkruid er in zijn geheel uit. Klaar voor de grote werken.

Volgens de boekjes kun je in maart al zaaien: spruitjes, radijs, rapen, snijbiet, spinazie, tuinkers, herfst- en winteruien, wortelen, doperwten, peulerwten, postelein en prei. Je kan ook voorzaaien, op de vensterbank bijvoorbeeld: andijvie, aubergine, kervel, komkommer, broccoli, kolen, paprika, peper, peterselie, postelein en prei. Handig bij dat vooraf zaaien zijn de turfpotjes, die nadien met pot en al de grond in kunnen. Het zaaien in volle grond is wel nog vroeg in maart. Wie dat echt wil moet eerst repen plastiek over de moestuin leggen, zodat de bodem de warmte houdt. Wij gaan dat niet doen, maar wachten tot na 21 maart, misschien zelfs het weekend daarna, eens het echt lente is. Het is toch pas half maart en de temperatuur buiten bedraagt zo’n 18 graden. Met deur open en zonder verwarming is het binnen ook al 24 graden. Dat belooft voor binnen een week. De grote werkzaamheden kunnen beginnen.

We hebben vorig jaar al wat gezaaid en geplant, her en der, zo wat geëxperimenteerd. Toen we de ruim 60 vierkante meter moestuin begonnen, was de lap grond gewoon één troep onkruid, vermengd met het mos dat ooit met de hogedrukreiniger van het dak was gespoten, het kalk dat mee van de muur was gespoeld en de stenen die bij het verbouwen van vroegere stallingen tot fermette waren achtergelaten, wellicht.

Als je daar voor stond, dan leek het best eens uit te proberen wat wél en wat niet zou slagen, welke plagen ons zouden teisteren. De wortelen en erwten gingen dood en de bloemkool kreeg amper het formaat van een radijs. Maar die laatste deed het wel goed: radijsjes. En sla, tomaat, rucola, boerenkool, boontjes, spruiten ook, bladpeterselie, snijbiet, uien, prei, selder, augurken en zelfs – zij het kleine – paprika. Uit zo’n dingen moet je leren. Had Hitler geleerd uit zijn fouten dan was Merkel waarschijnlijk onze premier. Gelukkig leren velen duidelijk niet uit hun fouten.

Het komt er eerst en vooral op neer te weten waar je heen wil. Bij ons is dat het samenleven tussen elk van ons en de dieren. Je kan je kippen en je hangbuikvarken natuurlijk niet in je moestuin laten vreten en wroeten, maar je kan ze wel in je gazon laten rondhuppelen. Een kinderhekje moet hier wonderen doen. Er lopen, vliegen en kruipen ook een pak andere dieren. Voor de bijen hangen er hotelletjes en plaatsen we bloemen waar ze echt van houden, voor de meesjes één – veel te weinig dus – nestkasje, voor het groen tussen de stenen gebruiken we enkel wat bleekwater en voor al wat de doorsnee mens «ongedierte» noemt gebruiken we zeker geen chemische middelen. Want als wij zo’n wormpje de wereld uit helpen met pesticiden, dan pikken de mezenouders straks die dode wormpjes op en geven die aan hun jongen in ons nestkastje. En dat is niet de bedoeling.

Hier fladderen heel wat vogels, in de West-Vlaamse poldermoestuin. We kijken eigenlijk uit op een bos, wat akkers wat struwelen en geknotte populieren en immense velden met prei, selder, radijs en sla langs de ene kant, naast ons gazon, de haag, de kippen- en varkensren en wat fruitbomen en -struiken langs de andere kant. Die combinatie brengt een heerlijk kleurrijke vogelwereld bijeen. Niet dat dat vogelvolkje daar veel onderscheid in maakt, want onlangs nog zat een reiger op de schouw. Gelukkig geen ooievaar!